De Pruimenboom
H. Van Alphen
Jantje zag eens pruimen hangen,
O, als eieren zoo groot!
’t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader ’t hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet;
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik, om een handvol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.
Voort ging Jantje; maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen,
Vooraan op het middenpad.
Kom, mijn Jantje, zei de vader,
Kom, mijn kleine hartendief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan ’t schudden,
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen
En liep heen op een galop.
Uit: Kleine gedichten voor kinderen
Wanneer ik eens groot ben.
Pr. Van Duyse
Wanneer ik eens groot ben, o Moederke zoet,
Dan gaat gij geen ogenblik langer te voet;
Dan rolt uit mijn spaarpot al ’t geld tegelijk;
zegt Papa, die wordt stellig eens rijk.
Dan ga ‘k met U rijden, net als een vorstin,
In een koets met vier paarden, straat uit en straat in.
zegt mijn zweep, en roept mijn mond.
Dan rijden wij samen de wereld eens rond.
Eens droeg gij, Mamaatje, uw kind op uw schoot;
Dan ga ik U rijden… Och, was ik maar groot!
Nieuwjaarskaartje verstuurd 1918 gpost dede209
Toen de oorlog gedaan was werden er eindelijk terug kaartjes verstuurd in België
